Michaił Tal: Profil szachisty

Mikhail Tal był łotewskim arcymistrzem szachowym, który jest uważany za jednego z najbardziej kreatywnych i fascynujących graczy w historii szachów.

To był Michaił Tal

Michail Tal był jednym z najbardziej wpływowych szachistów XX wieku, słynącym z niekonwencjonalnych i ryzykownych posunięć oraz umiejętności intuicyjnego pojmowania złożonych pozycji.

• Tal urodził się 9 listopada 1936 roku w Rydze, na Łotwie, jako syn lekarza i równie entuzjastycznego szachisty Jakova Tala i jego żony Elizavety. Michaił miał brata o imieniu Wulf.

• Zaczął grać w szachy w wieku sześciu lat i wykazał się wyjątkowym talentem w młodym wieku. Niemniej jednak nie jest uważany za cudowne dziecko w klasycznym tego słowa znaczeniu. Oprócz sportów intelektualnych fascynowała go również muzyka i matematyka.
• Decydującym punktem zwrotnym w jego karierze szachowej było spotkanie z Alexandrem Koblenzem, który później stał się trenerem i powiernikiem Tala na całe życie. Tal miał wtedy zaledwie 13 lat.

• W latach 50. podbił scenę szachową z zapierającą dech w piersiach prędkością. Jego agresywny i ofiarny styl ataku przyniósł mu przydomek „Czarodziej z Rygi”.

• Jego partie były często spektakularne i nieprzewidywalne, charakteryzowały się śmiałymi kombinacjami i pozornie irracjonalnymi posunięciami.

• 1960 był punktem kulminacyjnym jego kariery: Tal wygrał Mistrzostwa Świata w wieku zaledwie 23 lat, zwyciężając nad panującym Mistrzem Świata Michaiłem Botwinnikiem. W ten sposób Tal został najmłodszym mistrzem świata swoich czasów i utrzymał ten rekord przez wiele lat.

• Jego geniusz nie opierał się wyłącznie na taktyce, ale także na psychologicznym podejściu do gry. Zawsze starał się zmylić swoich przeciwników i skusić ich do popełnienia błędów.

• Tal był aktywnym autorem i komentatorem szachowym poza karierą zawodniczą. Jego autobiografia „The Life and Games of Mikhail Tal” to klasyka literatury szachowej. Tutaj daje wgląd w swój sposób myślenia i filozofię gry

• Pomimo upośledzenia spowodowanego chorobą nerek, pozostał wierny szachom. Wygrał mistrzostwa w blitzu w 1988 roku. Grał na najwyższym poziomie aż do śmierci 28 czerwca 1992 roku w Moskwie.

• Jego innowacyjne pomysły i nieustraszony styl gry inspirowały kolejne pokolenia, a jego wpływ na sport szachowy jest odczuwalny do dziś. Partie z jego udziałem uważane są za prawdziwe arcydzieła sztuki szachowej i są nieustannie analizowane i podziwiane.